Οι πολύχρωμες τοιχογραφίες του Γυμνασίου Αμμοχωρίου φιλοτεχνήθηκαν κατά κύριο λόγο στη δεκαετία του 1990. Στη δημιουργία τους συνέβαλαν οι εξαιρετικοί/ές εικαστικοί που πέρασαν από το σχολείο στα χρόνια αυτά, Άννα Τσουλφίδου και Νίκος Ταμουτσέλης. Βασικοί δημιουργοί υπό την καθοδήγησή τους, ήταν οι μαθητές και οι μαθήτριες της εποχής. Μερικοί/ές μάλιστα, αποτύπωσαν τα ονόματά τους σε μία από αυτές. Από τότε κάποιες υπέκυψαν εύλογα στη φθορά του χρόνου ή/και βανδαλίστηκαν και λίγες χάθηκαν κατά τη διάρκεια συντηρήσεων του κτηρίου.
Η καθαρίστριά μας Χρυσούλα Μπούμπη, που μετά από πολλές δεκαετίες παρουσίας αγαπά το σχολείο όσο και το σπίτι της, είχε την ιδέα στην αρχή της χρονιάς να τις αποκαταστήσουμε. Από εκεί αρχίσαμε, σε συνεργασία με την Κωνσταντινιά Ζωγράφου, επίσης σπουδαία εικαστικό που υπηρετεί στο σχολείο μας σήμερα, να διαμορφώνουμε την ιδέα της σύμπραξης με τους ανθρώπους που δημιούργησαν στο παρελθόν αυτά τα έργα τέχνης, καθηγητές/τριες και μαθητές/τριες, που, είναι πια οικογενειάρχες.
Λίγο πριν από το Πάσχα, η ιδέα έγινε συγκινητική πραγματικότητα. Με την Κωνσταντινιά Ζωγράφου υποδεχτήκαμε τον Νίκο Ταμουτσέλη, διδάσκοντα πια στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας, και τρεις μαθήτριες του 1997, την Ευανθία Απιδοπούλου, την Αντιγόνη Λιάνου και την Έφη Γεωργιάδου, που είχαν αφήσει με καλλιτεχνικό τρόπο τα ονόματά τους στον σχολικό διάδρομο.
Η εμπειρία σημερινών καθηγητριών/τών του σχολείου που αναχρωμάτιζαν μαζί με τα παιδιά μας και με τις παλιές μαθήτριες, καθοδηγούμενοι/ες από την Κωνσταντινιά Ζωγράφου και τον Νίκο Ταμουτσέλη, ενθουσίασε όλους και όλες μας. Ευχόμασταν να είχε καταφέρει και η Άννα Τσουλφίδου να είναι μαζί μας. Κοντά σε αυτούς/ές, η Χρυσούλα μας έκανε σπουδαία δουλειά. Το αποτέλεσμα, πραγματικά εντυπωσιακό. Με σεβασμό στο παρελθόν, τα χρώματα πήραν ξανά ζωή και, παρότι έχουμε ακόμη δρόμο μπροστά μας μέχρι να αποκατασταθούν όλες οι τοιχογραφίες, σίγουρα η εξαιρετική ομάδα έκανε τη διαφορά.
Το ευχαριστώ είναι λίγο για την Κωνσταντινιά Ζωγράφου που αγκάλιασε την ιδέα, για τον Νίκο Ταμουτσέλη που έμεινε ως πολύ αργά για να ολοκληρωθεί το έργο που είχε ξεκινήσει, για τους/τις συναδέλφους που ανασκουμπώθηκαν και συνέβαλαν, και, φυσικά, για τα μεγαλύτερα και τα σημερινά παιδιά του Αμμοχωρίου, που έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους.
